تاثیر مدرنیزاسیون و فناوری مدرن بر معماری ایرانی

مدرنیزاسیون و ورود فناوری های نوین به سرزمین هایی که هویت و تاریخ غنی آنها در زمینه هنر و معماری در تقابل با نمودهای تکنولوژیک قرار دارند، همواره چالش هایی را دامن می زند. هر چند فرآیند مدرنیزاسیون و فناوری از ظهور آن تا به اکنون در معماری ایرانی بسیار متغیر بوده است، اما بررسی کیفیت این تغییر می تواند نقش فناوری را در آینده معماری روشن تر سازد. فناوری به عنوان ابزاری نیرومند و رو به رشد در دست معماران و مهندسان، ایده ها و تفکرات آن ها را بیشتر به واقعیت نزدیک کرد. گرچه فناوری همچنان ابزار مهمی برای نشان دادن مفاهیم معماری است و استفاده از آن نوعی فرهیختگی و پیشرفت را به همراه دارد، اما به عنوان هدف مطرح نمی باشد. لذا در این راستا، این مطالعه در پی چگونگی تاثیر مدرنیزاسیون و فناوری مدرن بر معماری ایرانی به بررسی ابعاد مختلف آن در بنا پرداخته است. روش تحقیق کیفی است که به تحلیل اطلاعات پرداخته، نحوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و منابع الکترونیکی می باشد. بر اساس نتایج این پژوهش استفاده از فناوری های مدرن در طراحی و ساخت بنا، مانند سازه های کابلی و چادری و غیره، .2 استفاده از فناوری های نو در ایجاد شفافیت فضایی متناسب با ویژگی های طرح و سایت به وسیله هدایت نور یا با مصالحی مانند شیشه و غیره، .3 بهره گیری از فناوری های نو در ترکیب با عناصر و فرم های بومی و سنتی به صورت فرمال یا عملکردی، .4 بهره گیری از فناوری های نو و مصالح جدید در ساخت آرایه ها و تزیینات و استفاده از رنگ و مصالح سنتی به صورت سمبلیک، هماهنگ یا در تقابل با مصالح مدرن، .5 توجه به ویژگی های اقلیمی منطقه با بهره گیری از فناوری روز، .6 بهره گیری از فناوری های نو در حفظ ارزش های خاص فرهنگی –اجتماعی و اصول معماری سنتی در کنار قواعد، شرایط و ضوابط جدید. مهم ترین شاخص های ایجاد مطلوبیت در معماری مدرن معاصر ایران به شمار می آیند.