اثر سطح مخمر زنده در جیره بر عملکرد جوش در گاوهای شیرده

برای ارزیابی اثر سطح مخمر زنده ساکارومایسس سرویسیه، SC20 Levucell) با CFU 2 × 10 10 در گرم) بر عملکرد گاوهای شیرده، آزمایشی با استفاده از 32 راس گاو هلشتاین با 169 ± 37 روز شیردهی در دو دوره 28 روزه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. در چهار جیره آزمایشی سطوح صفر، )0/5سطح توصیه شده شرکت سازنده)، 1 و 2 گرم مخمر ساکارومایسس-سرویسیه به ازای هر راس در روز اضافه شد و جیره ها شامل 61 درصد کنسانتره بر مبنای ماده خشک بودند. استفاده از مخمر در سطوح مختلف، تفاوت معنی داری از لحاظ آماری بر پارامتر جویدن به ازای هر روز، هر کیلوگرم از DMI، NDFI و peNDFI2S ایجاد نکرد اما دارای تفاوت معنیدار بر پارامتر خوردن و نشخوار ایستاده به ازای هر روز بود به طوری که تیمارها با دریافت مخمر، با یک روند خطی کمترین زمان خوردن و بیشترین زمان نشخوار ایستاده را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند اما تفاوت معنی دار در این پارامترها به ازی هر واحد از DMI، NDFI و peNDFI2S دیده نشد و همچنین تفاوت معنی دار در زمان نشخوار خوابیده و کل زمان نشخوار به ازای هر روز ، هر واحد از DMI، NDFI، peNDFI2S را ایجاد نکرد .(P ≥ /05)

اثر سطح مخمر زنده در جیره بر عملکرد جوش در گاوهای شیرده Keywords:

ساکارومایسس سرویسیه , گاو شیرده , جوش