فراوانی وقوع و عوامل غیر ژنتیکی موثر بر جفت ماندگی در گاوهای هلشتاین ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی فاکتورهای خطر مرتبط با جفت ماندگی در سه زایش نخست گاوهای هلشتاین ایران بود. در این مطالعه داده ها از 19 گله بزرگ که طی سال های 1396-1387 ثبت شده بود، جمع آوری شد و پس از ویرایش تعداد گاو در شکم های اول، دوم و سوم به ترتیب 69168و50724و32510 راس بود. مدل رگرسیون لجستیک چند متغیره جهت شناسایی فاکتورهای خطر جفت ماندگی و برآورد نسبت شانس آنها به کار برده شد. نرخ وقوع جفت ماندگی در گاوهای زایش اول، دوم و سوم به ترتیب 4/82و13/73و6/65 درصد بود. فاکتورهای معنی دار برای خطر بروز بیماری جفت ماندگی در گاوهای زایش اول شامل سال زایش (OR=0/932)، زایش در فصل پاییز (OR=1/23)، سن زایش (OR=0/98)، زایش طبیعی (OR=1/4) و گله (OR=0/46) و در گاوهای زایش دوم شامل سال زایش (OR=1/14)، زایش در فصل زمستان (OR=1/23)، سن زایش (OR=0/96)، سقط (OR=1) و گله (OR=1/1) و در گاوهای زایش سوم نیز شامل سال زایش (OR=0/93)، زایش در فصل پاییز (OR=1 /33)، سن زایش (OR=0/98) سقط (OR=1/01) و گله (OR=1/01) بودند. در بین فاکتورهای خطر، فاکتور فصل زایش بیشترین تاثیر بر جفت ماندگی داشت. با شناسایی و کنترل فاکتور کلیدی در بروز اختلالات تولید مثلی مانند جفت ماندگی می توان بروز آنها و اثرات سوء شان بر کارایی تولیدی و تولید مثلی را کاهش داد.

Keywords:

جفت ماندگی , فاکتورهای خطر , رگرسیون لجستیک , نسبت شانس