بیش از 90 درصد آب استحصالی کشور به مصرف کشاورزی می رسد، که نشان از مدیریت نامطلوب عملیات آبیاری در سطح کشور دارد. برای پاسخگویی به نیاز روز افزون تقاضای آب کشور، راهکارهای توسعه منابع آب جدید شامل بهره برداری بهینه از منابع آب باقی مانده، استفاده مجدد از فاضلاب، شیرین کردن آب های شور، افزایش ظرفیت تولید منابع موجود، شورورزی، ارتقاء توانمندی های ژنتیکی گیاهان کشاورزی، در نظر گرفتنراهبردهای صرفه جویی آب در بخش های مختلف و توسعه روش های مدیریت کارآمد جدید لازم است. با توسعه کشت و صنعت های
شورورزی می توان در تقابل با مشکل زه آب ها، منابع طبیعی آب شور سطحی، زیرزمینی و آب دریا، تهدید را تبدیل به فرصت نموده و احیای سرزمین را جایگزین تخریب اراضی نمود. در این سیستم با استفاده از گیاه وتیور گراس به دلیل صفات بسیار بخصوص مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و منحصر به فرد آن، می توان کاهش حجم زه آب های کشاورزی، بهبود کیفیت آب خروجی از زهکش ها و بهبود شرایط رشد گیاهان پایین دست در چرخه
شورورزی را انتظار داشت.