نقش مکانیزم های دفاعی در وسواس مرگ بیماران سرطانی

پژوهش حاضر با هدف نقش مکانیزم های دفاعی در وسواس مرگ بیماران سرطانی انجام شد. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران زن سرطانی مراجعه کننده به انجمن همیاران بیماران سرطانی شهر ساری سال 1396 بودند که تعداد 110 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. بهپرسشنامه سبک های دفاعی آندرز و همکاران و پرسشنامه وسواس مرگ عبدالخالق پاسخ دادند. اطلاعات به وسیله ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین مکانیزم دفاعی رشد یافته با نشخوار مرگ رابطه ی معکوس وجود دارد و بین مکانیزم دفاعی رشد نایافته رابطه مثبت ومعناداری با نشخوار مرگ وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که مکانیزم های دفاعی رشد نایافته و رشدیافته توان پیش بینی وسواس مرگ را دارند. با توجه به اینکه مکانیزم های دفاعی توان پیش بینی وسواس مرگ در بیمارن سرطانی را دارا می باشد، لذا پیشنهاد می گردد که کلینیک های درمانی و مشاوره ای در حوزه ی بیماری سرطان در جهت تسهیل فرایندهای درمان، به مبانی روانشناختی در حوزه ی کاهش اضطراب با توجه به مکانیزم های دفاعی رشد نایافته توجه ویژه داشته باشند.

Keywords:

مکانیزم های دفاعی , وسواس مرگ , سرطان