اثر بخشی برنامه تغییر ذهنیت دوییک بر خود پنداره تحصیلی، اشتیاق تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان تیزهوش ناموفق

پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش برنامه تغییر ذهنیت دوییک بر خودپنداره تحصیلی، اشتیاق تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان تیزهوش ناموفق مقطع ابتدایی انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با پیش آزمون – پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم وششم شهر اصفهان بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 30 دانش آموز که بهره هوشی 130 و بالاتر داشته و عملکرد تحصیلی آنها با توجه به نمرات امتحانات ترم 1 و گزارش معلمان ضعیف بود، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، بطوریکه هر گروه شامل 15 دانش آموز بود. ابزار پژوهش شامل آزمون هوش وکسلر کودکان ویرایش چهارم ( 2003 )، آزمونهای سنجش خودپنداره تحصیلی مارش 1990 )، آزمون اشتیاق تحصیلی شوفلی ( 2002 ) وآزمون اهمالکاری تحصیلی صالحی ( 1393 ) بود. گروه آزمایش طی هفت جلسه، برنامه تغییر ذهنیت دوییک ( 2006 ) را دریافت کرد. تحلیل داده ها با استفاده از spss22 و از طریق تحلیل کواریانس چند متغیره صورت گرفت. نتایج نشان داد که در گروه آزمایش خودپنداره تحصیلی و اشتیاق تحصیلی به طور معناداری P<0/05 افزایش و اهمالکاری تحصیلی به طور معنا داری P<0/05 کاهش پیدا کرد. در نتیجه می توان از برنامه تغییر ذهنیت دوییک، جهت افزایش خود پنداره تحصیلی و اشتیاق تحصیلی و کاهش اهمالکاری تحصیلی استفاده کرد.

اثر بخشی برنامه تغییر ذهنیت دوییک بر خود پنداره تحصیلی، اشتیاق تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان تیزهوش ناموفق Keywords:

تیزهوشان ناموفق , اهمالکاری تحصیلی , اشتیاق تحصیلی , خودپنداره تحصیلی , برنامه تغییرذهنیت دوییک