بررسی تاثیر خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بر خلاقیت شغلی وکیفیت زندگی کاری در بین کارکنان بهزیستی استان تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بر خلاقیت شغلی و کیفیت زندگی کاری در بین کارکنان بهزیستی استان تهران انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع علی بوده است. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه کارکنان بهزیستی استان تهران برابر با 307 نفر بود که برحسب فرمول کوکران 182 نفر (115 مرد و 67 زن) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بتز و همکاران (1996)، خلاقیت شغلی جزنی و همکاران (1382) و کیفیت زندگی کاری والتون (1973) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها به تایید متخصصان رسیده و پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 88/0، 75/0 و 87/0 به دست آمده است. فرضیه های پژوهش با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بر خلاقیت شغلی کارکنان تاثیر مستقیم و معناداری دارد؛ خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بر کیفیت زندگی کاری کارکنان تاثیر مستقیم و معناداری دارد؛ و خلاقیت شغلی بر کیفیت زندگی کاری کارکنان تاثیر مستقیم و معناداری دارد (05/0 P≤). همچنین، 41 درصد اثر کل خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بر کیفیت زندگی کاری از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی خلاقیت شغلی تبیین می شود (05/0 P≤).

Keywords:

خودکارآمدی , تصمیم گیری شغلی , خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی , خلاقیت شغلی , کیفیت زندگی کاری