بررسی توانمندی ها و محدودیت های بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان در مدیریت بحران abstract
کشور ایران در زمره شش سانحه خیز جهان است و تا به حال بیشترین تعداد تلفات انسانی را در اثر وقوع زمین لرزه ها علی الخصوص در زلزله 1369 طارم زنجان شاهد بوده است. این امر ضرورت تدوین اصولی پایدار را در ارتباط با مدیران بحران مورد تاکید قرار می دهد. در این میان
بیمارستان ها به عنوان مراکزی ثابت و تخصصی ارائه خدمات بهداشتی درمانی با در اختیار داشتن امکانات و پرسنل مجرب یکی از اجزای مهم فرآیند پاسخ به حوادث غیر مترقبه در ابعاد برنامه ریزی، سازه ای و غیر سازه ای محسوب میشود. مواد و روشها: این مطالعه یک پژوهش از نوع توصیفی تحلیل بوده که جامعه پژوهش آن را
بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان تشکیل داده و نمونه های مورد پژوهش مسئولین
بیمارستان ها و سرپرستاران بخشهای مختلف بوده است. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل چک لیست مشاهده ای، پرسشنامه و راهنمای مصاحبه با مدیران
بیمارستان ها می باشد که قبل از انجام پژوهش روایی و پایاییی آنها مورد سنجش قرار گرفت و تایید گردید.
یافته ها: تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت و نتایج بدست امده از این پژوهش نشان داد که برنامه عملیاتی از قبل تدوین شده در زمینه
مدیریت بحران (تشکیل کمیته حوادث غیر مترقبه، تعیین مرکز عملیات اضطراری ، مانور، آموزش مداوم و …) وجود نداشته و از نظر سازه ای پیش بینی های لازم انجام نپذیرفته است. ازجهت بعد غیر سازه ای (تدارک وسایل ارتباطی خاص دربحران، طریقه چیدمان تجهیزات ، مشخص شده مکانهای امن و درب های اضطراری و …) نیز مشکلات عمده ای وجود داشت.
بحث و نتیجه گیری: از آنجا که نتایج حاصل در کلیه ابعاد مورد بررسی حاکی از وجود نقایص عمده می باشد، لذا ضرورت بازنگری بناهای
بیمارستان های موجود با رویکرد کاهش آسیب پذیری سازه ای، غیر سازه ای و طراحی برنامه عملیاتی از قبل تدوین شده توصیه می شود تابدینوسیله، تاحد بالایی از بروز خطرات جانی و مالی جلوگیری شود، در عین حال تضمینی بر ادامه خدمات رسانی در شرایط بحران باشد. در این راستا مدیریت بیمارستانها می بایست هرچه سریع تر با تشکیل گروه های کاری و انجام ارزیابی های اولیه و شناخت وضع موجود به انجام تمرینات و مانورهای گوناگون جهت کارکنان برای آمادگی هرچه بیشتر اقدام نمایند.