بررسی تاثیر ویژگی های کالبدی فضاهای آموزشی کودکان بر افزایش خلاقیت و استعداد آنها

ماهیت و ویژگی های تفکر خلاق از دیرباز مورد توجه پژوهشگران بوده و از آنجا که شخصیت فرد از سنین کودکی شکل می گیرد، تمرکز پژوهشگران در مورد خلاقیت مرتبط با این مقطع سنی است. همچنین پژوهش ها حاکی از این است که محیط اطراف کودکان نقش مهمی در سلامت جسمانی، روانی و شکوفایی خلاقیت کودک بازی میکنند. متاسفانه فضاهایی که برای رشد و نگهداری کودکان خلق میشوند، به ابعاد مختلف وجودی کودک توجه ندارند و با ادراکات، فعالیت ها و نیازهای مخاطبان آن هماهنگ نیستند. بنابراین کودکان در طراحی معماری فضا مورد التفات قرار نداشتند، جستجو برای تبیین راهکارهای مربوط به طراحی کالبدی فضاهای مرتبط با کودک از اهمیت مضاعفی برخوردار بوده و انگیزش حس خلاقیت در این گروه سنی میتواند از مهمترین مواردی باشد که لازم است در طراحی معماری فضاهای مرتبط با کودک مورد توجه قرار بگیرد. پژوهش حاضر، به دنبال دستیابی به اصول طراحی فضای آموزشی است که باعث افزایشخلاقیت کودکان می شود. محققان روانشناسی محیط با مطالعه الگوهای رفتاری کودکان در محیط های آموزشی به مواردی موثر از قبیل اندازه، محوطه، نورپردازی که نقش عمده ای در افزایش استعداد دارند رسیده اند. در این پژوهش جمع آوری داده ها به وسیله پرسشنامه که در مراکز توزیع خواهد شد و توسط مربیان پاسخ داده میشود، انجام میشود و مطابق یافتهها، محیط کالبدی فضای آموزشی بر روی رشد خلاقیت کودک اثر گذاشته و با به کارگیری عناصر طبیعی، ایجاد فضای ایمن، فضای پیچیده و فضای انعطاف پذیر از طریق تاثیر مثبت بر انگیزش کودک برای بازی، آرامش روانی، ابتکار و کنجکاوی در کودک میتوان خلاقیت کودک را ارتقا بخشید. بدین منظور در این پژوهش پس از ذکر مقدمه به مفهوم خلاقیت و عوامل محیطی موثر بر آن پرداخته میشود، سپس پرورش خلاقیت در کودکان و روش تحقیق تبیین شده و در انتها نتیجه گیری کار بیان می شود.

Keywords:

خلاقیت , کودکان , ویژگی های کالبدی فضا , معماری