نقش معماری و طراحی شهری بر سلامت روانی، جسمانی شهروندان

بحران سلامت و عدم ایمنی محیطی در ابعاد جسمی و روانی، فضاهای شهری و مسکونی معاصر را تهدید می کند. فقدان ایمنی شهروندان در مقابل تصادفات، عدم امنیت در فضاهای شهری و سکونتی، انزوا، افسردگی و گسست اجتماعی در محلات شهری و نیز وابستگی مفرط شهروندان اتومبیل و کم تحرکی در اقشار مختلف از بیماری های مزمن شهری و محیطی است. در چنین شرایطی اتخاذ رویکردهای نوین برنامه ریزی و طراحی محیط برای ارتقای سلامت محیطی شهروندان ضروری است. طراحی فضاهای باز و محلات شهری متناسب با آسایش و سلامت شهروندان یکی از اهداف طراحی شهری پایدار به شمار می رود که در سال های اخیر به ویژه در کشورهای توسعه یافته گسترش زیادی داشته و ارایه راهنماها و معیارهای طراحی برای آسایش، سلامت و ایمنی شهروندان از نتایج چنین رویکردی بوده است. نوشتار حاضر با اشاره به بحران سلامت محیطی در ابعاد جسمی و روانی به فضاهای شهری معاصر آغاز می شود. فقدان ایمنی شهروندان در مقابل عدم امنیت در فضاهای شهری سکونتی، انس با افسردگی و گسست اجتماعی در محلات شهری از بیماری های مزمن شهری و محیطی هستند. طراحی شهر و نواحی مسکونی زمانی می تواند زمینه ساز سلامت جسمی و روانی شهروندان باشد که بر اساس دیدگاهی ایتلافی و کل گرا مرکب از متخصصین سلامت و بهداشت محیطی از یک سو و برنامه ریزان شهری و طراحان از سویی دیگر به انجام رسد.

Keywords:

معماری , سلامت روانی , طراحی شهری , شهروندان