تاثیر آموزش آگاهی واج شناختی بر حافظه دیداری و عملکرد نوشتن در دانش آموزان دچار اختلال دیکته نویسی

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش آگاهی واج شناختی بر حافظه دیداری و عملکرد نوشتن دانش آموزان با اختلال دیکته-نویسی انجام شد. طرح این پژوهش از نوع طرح های شبه آزمایشی به صورت پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان پایه دوم دبستان های شهر رشت بود که از میان آنان با روش نمونه گیری هدفمند 20 نفر انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از چهار آزمون هوش وکسلر کودکان، عملکرد نوشتن، حافظه دیداری کورنولدی و پیشرفت تحصیلی نوشتن پایه اول استفاده گردید. گروه آزمایش در 13 جلسه آموزش آگاهی واج شناختی شرکت کردند، اما گروه کنترل فقط برنامه عادی مدرسه را دریافت نمود. تمامی دانش آموزان پس از جلسه سیزدهم و دو ماه پس از آن، با استفاه از آزمون حافظه دیداری کورنولدی مجددا ارزیابی شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین نمرات حافظه دیداری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری بهبود یافته است، و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است. از انجام این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش آگاهی واج شناختی باعث تقویت حافظه دیداری و عملکرد نوشتن دانش-آموزان دچار اختلال دیکته نویسی میشود. معرفی و اجرای این برنامه آموزشی به عنوان روشی موثر در تقویت حافظه دیداری و به تبع آن عملکرد نوشتن دانش آموزان با اختلال دیکته نویسی از اهمیت ویژه برخوردار است.

Keywords:

آگاهی واج شناختی , اختلال دیکته نویسی , حافظه دیداری