بررسی و تدوین فضاهای مورد نیاز در مراکز توانبخشی کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم در جهت ایجاد رابطه متقابل آموزش و درمان

محیط به عنوان یکی از عوامل موثر بر روحیه انسان باید به تفاوت های افراد اهمیت دهد و پاسخگوی نیازهای متفاوت آنها باشد، بدین سان باید سعی شود محیط با نیازهای اساسی روحی انسان هماهنگ گردد. شرایط خاص کودکان مبتلا به اوتیسم، طراحی محیطی مناسب، جهت کنترل رفتار و بهبود سلامت روانی انها را می طلبد. با توجه به نرخ روز افرزون رشد اختلال اوتیسم، مداخله اولیه و بهبود فضاهای درمانی، یکی از مهمترین کلیدهای کاهش علایم اوتیسم است، به همین دلیل محیط های آموزشی مناسب در خارج از خانه برای کودکان مبتلا به اوتیسم حیاتی است. مطالعات انجام شده نشان داده است که حضور فضاهای مناسب که پاسخ گوی نیازهای روانشناختی کودکان اتیستیک باشد، اثرات ثمربخشی در بهبود سلامتی کودکان اتیسمیک دارد یکی از فضاهای ضروری در مراکز اتیسم فضای آرامش بخش است. مراکز توانبخشی مخصوص کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم، نیازمند فضاهای تخصصی و ویژه جهت آموزش و درمان این کودکان است، این فضاها شامل فضای تخصصی، عمومی و حیاط است. فضای تخصصی مجموعه شامل قسمت های مربوط به آموزش و درمان افراد مبتلا به این اختلال است، بدینسان با توجه به مقدمه عنوان شده پژوهش حاضر با روشی توصیفی و تحلیلی قصد دارد تا مولفه های فضای های مورد نیاز آموزش را در مراکز درمانی اتیسم مورد بررسی قرار دهد تا به کمک آن بتوان نسبت به تبین راهکار های معمارانه جهت مهیا کردن شرایط آموزش این بیماران فراهم آورد.

Keywords:

اوتیسم , مرکز آموزشی توانبخشی , فضاهای آموزش درمان