نقش کاربردی قصه های قرآنی در رفتار و اخلاق دینی دانش آموزان ( با تاکید بر قصه گویی به شیوه قرآن کریم)
Publish place: National Conference on Subject-Based Content - Student Education on Religious Education and Primary Quran
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 4,448
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RECO01_006
تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1397
Abstract:
هدف از ارایه این مقاله، تبیین نقش و تاثیر کاربردی قصه های قرآنی در رفتار و اخلاق دینی دانش آموزان می باشد. روش : روش این مقاله بصورت کتابخانه ای و اسنادی می باشد. بحث و نتیجه گیری: قصه های قرآن مفاهیم ارزشمندی را در بر دارند که بر جوانب مختلف رشد کودکان و نوجوانان تاثیر دارد و چنانچه انتخاب قصه و به چالش کشیدن مفاهیم بر گرفته از آن، مطابق با ظرفیت های آنان باشد، موجب می شود تا کودکان و نوجوانان بیشتر بتوانند با ظرفیت های اخلاقی ارتباط برقرار کنند و آموزه های دینی را بهتر درک کنند. زبان قرآن، زبان ایمان و هدایت معنوی است و قصد قصه گویی ندارد. اما به دلیل کارآمد و موثر بودن قصه در روح و جان مخاطب، قرآن نیز در کامل ترین وجه خود از شیوه داستان سرایی برای ابلاغ پیام خویش بهره برده است. با بررسی و تحلیل در ساختار ویژه قصه های قرآن به مولفه ها و ویژگی های اختصاصی دست می یابیم از جمله عفیف گویی، پرده پوشی و بهره گیری از ادبیات و زبان پاک و مراعات عفت عمومی، فشردگی گفت وگوها و دوری از پرگویی های مرسوم قصه ها، گزینش آگاهانه و هدفمند حوادث و برجسته کردن عبرت ها و آموزه ها، طرح قصه به گونه مرموز و سربسته و استفاده از صفات شخصیت ها به جای نام آنان (مبهم گویی)، تکرار فراوان و مکرر گویی غیر معمول، حذف حاشیه ها و گفت وگوهای مرده و بی فایده و غیر ضرور، حضور اندک زن در داستان های قرآن، تنوع و تفنن در داستان پردازی و... . همچنین قصه های قرآنی، علاوه بر تفوق بی مانند محتوا و مضمون، در آرایه های ظاهری و جلوه های هنری بر ادبیات داستانی برتر و الهام آموز است. معلم با کم ترین امکانات می تواند به کمک نقل داستان مخاطب خود را تحت تاثیر پیام های داستان خود قرار دهد. معلم می تواند قصه را در قالب های مختلف هم چون سوم شخص، اول شخص مفرد، نامه یا نقل خاطره بیان کند. در قالب سوم شخص، قصه گو خود را بیرون از صحنه های قصه قرار نمی دهد و جریانات و وقایع را که بر شخصیت های داستان می گذرد، بازگو می کند. در فرایند قصه گویی، دانش آموزان با الگو قرار دادن شخصیت های قصه های قرآنی در مواجهه با مشکلات مشابه، به مهارت هایی دست پیدا می کنند و با همانند سازی با یک شخصیت داستانی که با مشکل روبرو می شود راهبردهای موثر را یاد می گیرند.
Keywords:
قصه گویی قرآنی , قصه های قرآن , دانش آموزان , تربیت دینی , هوش اخلاقی کودکان , تقویت اخلاق قرآنی , شیوه های قصه گویی به سبک قرآن
Authors
رضا تاج آ بادی
کارشناسی ارشد کتابداری و اطلاع رسانی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی
سمیه موحدیان
آموزگار مدرسه شهدای شهرستان تفرش
سمیه شعبانی
کارشناسی ارشد رشته حقوق عمومی و کارشناس قضایی اداره کل دادگستری استان مرکزی