بکارگیری برنامه ریزی ارزش در بهینه سازی طرح های توسعه بنادر کشور با استفاده از نتایج طرح جامع با نگرشی بر طرح توسعه بنادر بوشهر و امام خمینی

صنعت حمل و نقل دریایی بزرگ ترین صنعت بین المللی در جهان به شمار می رود که بیش از 2.5 میلیون نفر در این صنعت مشغول به کارند. حمل و نقل دریایی به دلیل اثرگذاری آن بر قیمت تمام شده کالا در کشورهای در حال توسعه از اهمیت به سزایی برخوردار است و توجه به آن در عرصه فعلی تجارت آزاد و محیط کاملا رقابتی موجود در میان صاحبان صنایع و مواد اولیه، نقشی حیاتی یافته است. مزیت های جغرافیایی ایران در حوزه دریایی به لحاظ دارا بودن حدود 3000 کیلومتر خطوط ساحلی، دسترسی به دریا در شمال و جنوب کشور، دسترسی به آب های آزاد (اقیانوس هند) و قرارگیری در مسیر کریدورهای ترانزیتی شمالی- جنوبی، لزوم توجه ویژه به توسعه بنادر و افزایش عملکرد بخش دریایی را اجتناب ناپذیر نموده است. در همین راستا، طرح جامع بنادر بازرگانی کشور با هدف تسهیل دسترسی کشور به تجارت جهانی و کریدورهای حمل و نقلی و ایجاد زیرساخت های لازم جهت پاسخگویی به نیازهای ذی نفعان و فراهم نمودن موجبات افزایش سهم بنادر در بازارهای تجاری و حمل ونقلی، تهیه و تدوین گردیده است. طرح جامع به بنادر کمک می کند تا به تصویری درست و واقعی از توسعه خود در تعاملی یکپارچه با ظرفیت ها و مزیت های سایر بنادر کوچک، متوسط و بزرگ کشور دست یابند و نقش های ملی و منطقه ای تعیین شده را در قالب شبکه حمل و نقلی به گونه ای ایفا نمایند که توسعه آن ها به افزایش رقابت پذیری ذی نفعان منجر گردد. رفع موانع و محدودیت های توسعه بنادر یکی از اهداف اصلی طرح جامع محسوب می شود که در سال های اخیر تلاش گردیده تا با استفاده از تکنیک های برنامه ریزی و مهندسی ارزش و با بهره گیری از خلاقیت و کار تیمی، نسبت به شناسایی و اجرای راهکارهای مناسب در این زمینه اقدام گردد.

Keywords:

مهندسی ارزش , برنامه ریزی ارزش , طرح جامع بنادر بازرگانی ایران , بندر بوشهر , بندر امام خمینی