فضای تعاملی بستری مناسب برای ایجاد حس مشارکت بین مخاطب و اثر هنری

به واسطه ی ظهور کامپیوتر و بروز گونه های مختلفی از تعاملات بشری ، تکنولوژی دیجیتال تاثیرات عمیقی بر انواع گونه های علمی، فنی ، هنر و معماری گذاشته است . در راستای این تغییرات ، دسته ای از معماران سعی کردند تا گونه ی جدیدی از معماری بر پایه ی تکنولوژی را خلق نمایند که در آن رابطه ی فعال انسان و فضا ی معماری به خوبی نشان دتده می شود و ب آن معماری تعاملی گفته می شود. به طور کلی میان انسان و محیط پیرامونش همواره یک رابطه ی دو طرفه از نوع رفت و برگشتی و تعاملی بر قرار بوده است ؛ به صورتی که انسان همواره در تعامل با محیطی بوده که خود را جزیی از آن به شمار می آورد . امروزه فضاهای تعاملی ضرورتی مهم در برنامه ریزی های توسعه شهری هستند . هدف از معماری تعاملی ایجاد فضاهایی است که در آن طراح ، نقش سامان دهنده ی فضا و ارتقاء دهنده ی کیفیت محیط را بر عهده دارد و سعی می کند تجربه ی سنتی ما را از محیط پیرامونی متحول سازد. فضای تعاملی بر پایه ی تقارب سیستم های دینامیکی و هوشمند ساخته می شود که این هماهنگی و سازگاری نه تنها در چارچوب بافت بشری و تعاملات محیطی رضایت بخش است ، بلکه به وضوح بیانکننده این است که چرا سیستم های تعاملی مورد نیاز با اهمیت و مفید هستند.