ارزیابی پایداری اجتماعی محلات شهری (نمونه موردی: شهر هشتگرد)

بر اساس دیدگاههای جامعهشناسان، بازیگران اصلی در فرآیند توسعه، انسانها هستند که الگوهای سازمان اجتماعی آنها به منظور تعیین راهحلها و تدابیر مناسب در جهت دستیابی به توسعه پایدار نقش عمده ای ایفا میکند. پایداری اجتماعی تحت عنوان زندگی سالم و بارور و هماهنگ با طبیعت تعریف شده است. در سطح عملیاتی پایداری اجتماعی ناشی از اقداماتی در زمینه موضوعات کلیدی که شامل عرصه های اجتماعی افراد و جوامع برای ظرفیتسازی و توسعه مهارتها برای رفع نابرابریهای زیست محیطی و فضایی میشود. بر این اساس، تحقیق حاضر به ارزیابی پایداری اجتماعی در شهر هشتگرد پرداخته است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف شناخت و ارزیابی شاخصهای پایداری اجتماعی شهر هشتگرد انجام شده است. داده ها و اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات میدانی و پرسشنامه و دادههای آماری به دست آمده از سازمان آمار کشور جمع آوری شده اند که برای رسیدن به این هدف به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای Excel و SPSS بهره گرفته شده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به دست آمده و از پیش آزمون با سطح اطمینان 95 درصد با جمعیت 51953 نفر در سال 1390، 381 نفر محاسبه شد؛ و به صورت تصادفی بین شهروندان توزیع گشته است. ضریب همبستگی پیرسون، فرضیات مورد آزمون را مبنی بر وجود رابطه معنادار و مستقیم بین متغیرهای تعلق مکانی، اعتماد اجتماعی، مسولیت پذیری، احساس امنیت، تعامل اجتماعی، مشارکت اجتماعی و پایداری اجتماعی در محلات شهر هشتگرد تایید میکند (در مورد تمام متغیرهای مذکور sig کمتر از 0/5 میباشد).

Keywords:

پایداری , پایداری اجتماعی , محلات شهری , هشتگرد