شناسایی ریسک های قابل توجه در پیمان های ساختمانی و ارایه مدل ارزیابی ریسک با استفاده از روش ANP فازی

ارزیابی ریسک یکی از مهم ترین عوامل موفقیت در پروژه های ساختمانی است. برخی از روابط بین ریسک ها در پروژه های ساختمانی ایجاد شده است. وقوع هر ریسک می تواند سایر اثرات از جمله اثرات منفی ریسک های مالی بر ریسک های ساخت و ساز را شدید تر کند. هدف این مقاله شناسایی ریسک های موجود و اولویت بندی ریسک های قابل توجه در پیمان های ساختمانی با استفاده از روش فرآیند تحلیل شبکه فازی (FANP) برای غلبه بر مشکلات وابستگی متقابل و بازخورد در میان جایگزین های مختلف رتبه بندی ریسک است. داده های مربوط به مطالعه از طریق بررسی ادبیات، مصاحبه و بررسی پرسشنامه توطیع شده بین کارشناسان جمع آوری شده است. نتایج به دست آمده نشان داده است ریسک در پیمان های ساختمانی مشخص و 19 ریسک با بیشترین تاثیرگذاری، در شش گروه ریسک های حقوقی و قراردادی، سیاسی، اجتماعی، سازمانی، پروژه و اقتصاد کلان تقسیم می شوند. نتایج نشان داد که گروه ریسک های حقوقی و قراردادی و گروه ریسک های پروژ] مهمترین گروه از ریسک ها در پیمان های ساختمانی نسبت به گروه های دیگر ریسک هستند. به عنوان یک نتیجه گیری، ANP در تجزیه و تحلیل بازخورد و وابستگی بین ریسک ها مناسب است.

Keywords:

ارزیابی ریسک , قراردادهای ساختمانی , تحلیل شبکه فازی (FANP) , رتبه بندی ریسک , مدل ارزیابی