ارزیابی استفاده از جداساز لرزه ای در طبقات به منظور افزایش استهلاک انرژی و کاهش خرابی

به منظور جلوگیری از خسارات ناشی از زلزله در انواع سازه و از جمله ساختمان های فولادی، روش های متعددی توسط مهندسان سازه نیز به کار گرفته می شود که استفاده از جداسازی لرزه ای یکی از روش های موثر و اقتصادی در زمینه کنترل غیرفعال سازه است که منجر به کاهش انرژی حاصل از زلزله در سازه شده و باعث می شود که خسارت وارد شده به سازه در حد قابل قبولی کنترل شود. در این پژوهش، ساختمانی با سیستم باربری جانبی قاب خمشی فولادی با مهاربند همگرا در شش طبقه و پنج دهانه ثابت انتخاب و با استفاده از جداساز های لاستیکی چند لایه با هسته ی سربی (LRB) که مدلسازی آن در نرم افزار SAP صورت پذیرفته است، طراحی شده است. در این میان استفاده از جداسازهای لرزه ای با عملکرد بهینه، طراحی و استفاده ی مناسب ضروری به نظر می رسد که پس از انجام صحت سنجی، تاثیر استفاده از جداسازهای لرزه ای در شرایط مختلف بکارگیری در طبقات مورد ارزیابی قرار می گیرد. بدین منظور تحلیل دینامیکی زمان- دوام مورد استفاده قرار گرفته است. در ادامه و با ارزیابی سطوح عملکرد ساختمان در حالت های مختلف بدون جداساز لرزه ای، با جداساز لرزه ای در پایه و با جداساز لرزه ای در پایه و طبقه چهارم نیز منحنی های شکنندگی ترسیم شده و احتمال تجاوز خرابی سازه از سطوح عملکرد تعریف شده نیز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد، استفاده از جداساز های لرزه ای در طبقات می تواند زمان دوام سازه را افزایش داده و علاوه بر آن منجر می گردد در شدت های یکسان لرزه، محل تشکیل مفاصل پلاستیک به مهاربند های ساختمان منتقل شده و احتمال خرابی سازه کاهش پیدا کند.

ارزیابی استفاده از جداساز لرزه ای در طبقات به منظور افزایش استهلاک انرژی و کاهش خرابی Keywords:

جداساز لرزه ای , استهلاک انرژی , کاهش خرابی , منحنی های شکنندگی , نرم افزار SAP