رابطه تنظیم هیجان و تاب آوری کودکان با نشانه های اضطراب در کودکان خانواده های طلاق

هدف این پژوهش تعیین رابطه تنظیم هیجان و تاب آوری کودکان با نشانه های اضطراب در کودکان خانواده های طلاق بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان خانواده های طلاق شهرستان آمل بود که از این میان تعداد 150 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. داده های پژوهش به وسیله مقیاس تجدیدنظرشده اضطراب آشکار کودکان (رینولدز و ریچموند، 1978)، مقیاس تاب آوری کودک و نوجوان (انگار و لیبنبرگ، 2009) و پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان نسخه کودکان (گارنفسکی و همکاران، 2007) جمع آوری شدند. داده های جمع آوری شده به وسیله ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد بین بین تاب آوری و راهبردهای مثبت تنظیم هیجان با اضطراب در کودکان رابطه منفی و معنادار و بین راهبردهای منفی تنظیم هیجان با اضطراب در کودکان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد ( P> 0/05). همین طور 39/5 درصد از واریانس اضطراب در کودکان را متغیرهای تاب آوری، راهبردهای منفی تنظیم هیجانی و راهبردهای مثبت تنظیم هیجانی پیش بینی می نمایند ( P> 0/05). با توجه به نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که تنظیم هیجان و تاب آوری در نشانه های اضطراب در کودکان خانواده های طلاق نقش دارد.

Keywords:

طلاق , اضطراب , تنظیم هیجان , تاب آوری