مقایسه میزان غلظت آفت کش دیازینون در خاک مناطق مختلف شالیزارهای برنج شهرستان رشت
Publish place: The 4th International Conference on New Findings in Agricultural Science,Natural Resources and the Environment
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 752
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NEWCONF04_258
تاریخ نمایه سازی: 6 مهر 1397
Abstract:
استفاده از آفتکشهای شیمیایی در از بین بردن آفات مزارع کشاورزی، باعث آلودگی محیطزیستی و بروز مقاومت آفات به ترکیبات فوق میشوند. آفتکش میتوانند از طریق آبیاری و بارندگی وارد منابع آب سطحی و زیرزمینی شده و ایجاد آلودگی نمایند. همچنین قابلیت تجمع در بخش خوراکی گیاه را داشته و بر سلامت افراد اثر میگذارند. دیازینون از مهمترین حشرهکشهای ارگانوفسفره و پرکاربردترین آفتکش مورد استفاده در جلگه گیلان است که علاوه بر ایجاد آلودگی محیطزیست میتواند تهدیدی برای سلامت افراد منطقه باشد.30 نمونه خاک در 5 منطقه از شالیزارهای شهرستان رشت جمعآوری شد. نمونه ها به آزمایشگاه منتقل شده و پس از فرآیند هضم، هر نمونه سه بار به دستگاه HPLC تزریق شده است. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS-16 و از طریق آزمون آماری ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان میدهد که حداکثر و حداقل میانگین غلظت آفتکش دیازینون در خاک به ترتیب برابر با 0/377 mgkg-1 و 0/012 mgkg-1 است. همچنین مجموع میانگین غلظت این سم در منطقه 0/132 mgkg-1 میباشد. نتایج نشان میدهد بین مناطق از نظر میزان غلظت سم دیازینون تفاوت معناداری وجود ندارد(.(P< 0/05 نتایج بیان میکند که در بین نمونه های خاک ایستگاه های مختلف از نظر وجود باقیماندهی سم دیازینون اختلاف زیادی وجود دارد. این تفاوت میتواند بیانگر این نکته باشد که کشاورزان در مناطق مختلف به میزان یکسانی از سم دیازینون استفاده نمیکنند. همچنین یافته ها بیانگر استفاده بیش از حد سموم در بین کشاورزان منطقه میباشد.
Authors
فاطمه قنبری
گروه پسماند، پژوهشکده محیطزیست جهاد دانشگاهی
سیدمسعود منوری
گروه محیط زیست، دانشکده انرژی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
فرامرز معطر
گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده انرژی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران