رابطه سرمایه فکری و تسهیم دانش

در عصر دانایی محوری، مزیت رقابتی سازمانها بر پایه دارایی های نامشهود استوار است. آنچه امروزه سازمانها را رقابت پذیر میکند، مدیریت اثربخش دانش و دیگر داراییهای ناملموس، مانند سرمایه های فکری آنهاست. رشته نوظهور سرمایه فکری یک حوزه تحقیقاتی جدید برای محققان و دست اندرکاران سازمانی است که برای ایجاد مکانیزم های اندازه گیری جدید برای گزارش دهی متغیرهای ناملموس مانند سرمایه انسانی و رضایت مشتری و نوآوری تمرکز دارد و با توجه به اینکه درک و بهره برداری از منابع ناملموس حیاتی مانند سرمایه فکری به حفظ و کسب مزیت رقابتی در سازمانها کمک می کند. امروزه، سرمایه فکری به عنوان محرک و تسهیل گر نوآوری برای بهره برداری موثر از منابع دانشی سازمان مورد توجه مدیران و محققان قرار گرفته است. از آنجایی که سرمایه فکری منشا انواع متفاوتی از نوآوری می باشد، می توان آنها را به نوآوری های تکنولوژیکی (نوآوری محصول و نوآوری فرآیندی) و نوآوری اداری دسته بندی کرد. در این میان نوآوری اداری در سازمان از جمله عواملی است که کمتر مورد تحقیق و تفحصی قرار گرفته است. در این تحقیق با بررسی ادبیات این موضوع رابطه سرمایه فکری با تسهیم دانش مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

سرمایه , سرمایه فکری , تسهیم دانش , موانع تسهیم دانش