برآورد جریان نقدینگی و سودآوری گاوداری های سنتی و صنعتی با سطوح مختلف تولید شیر استان اردبیل

برای افزایش توان رقابت هر رشته ی تولیدی در دامپروری، باید نسبت به افزایش سودآوری آن شاخه ی تولیدی اقدام نمود. یکی از راه های موثر بر افزایش سودآوری در دامپروری استفاده از اصلاح نژاد میباشد. در مدل زیست اقتصادی استفاده شده در این تحقیق درآمد تولید کنندگان از فروش شیر، تلیسه مازاد، گوساله نر و گاو حذفی به ازای هر گاو در سال تامین میشدند و هزینه ها شامل تغذیه، پرورش تلیسه، بازاریابی، مدیریت و هزینه ثابت بودند که وابسته به سطح تولید گله میباشند. روش پرورش بر اساس نوع مدیریت به دو روش پرورش سنتی و صنعتی تقسیم شدند.در هر دو سیستم بالاترین میزان درآمد مربوط به فروش شیر بود و پس از آن به ترتیب فروش گاو حذفی، گوساله نر و تلیسه مازاد بود. با افزایش سطح تولید شیر، سهم نسبی درآمد حاصل از فروش شیر در مقایسه با فروش سایر منابع درآمدی افزایش یافته بود. هزینه ها نیز در دو دستهی متغیر و ثابت جای گرفتند. از میان هزینه های متغیر نیز در هر دو سیستم بیشترین مقدار مربوط به هزینه تغذیه بوده و پس از آن به ترتیب هزینه بازاریابی، پرورش تلیسه و مدیریت قرار داشت. در هر دو سیستم پرورشی، بیش از نیمی از کل هزینه ها مربوط به هزینه های تغذیه ای بود.

Keywords:

جریان نقدینگی , مدل زیست اقتصادی , سیستم سنتی , سیستم صنعتی