فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی و تکنیک چند معیاره آراس در رتبه بندی سطح کیفیت زندگی استانهای ایران

سیاستمداران، مدیران و برنامه ریزان اقتصادی علاقه مند به تحلیل وضعیت مناطق تحت نظارت خود می باشند. کیفیتزندگی به عنوان مفهومی علمی و بنیادین جهت سنجش رفاه عینی و ذهنی مردم می باشد. این مفهوم تابعی از متغیرهایاقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی، محیط زیست و شرایط اقلیمی و طبیعی است که بعضی از مناطق را مستعد توسعهدانسته و علایم و عوامل عدم توسعه یافتگی سایر مناطق را مشخص می کند. روابط بین این شاخص ها، ابعاد متفاوت شان و عدماطمینان موجود در قضاوت های خبرگان در تعیین اهمیت این معیارها، مساله رتبه بندی استانها را به مساله ای پیچیده تبدیلمی کند. در این تحقیق ابتدا معیارهای سنجش کیفیت زندگی تعریف شده و ضریب اهمیت آنها توسط خبرگان با تکنیکفرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی تعیین گردید. سپس داده های معتبر از منابع قابل استناد برای تمامی استان های ایرانجمع آوری شده و بر اساس تکنیک چند معیاره آراس استان های کشور مورد تحلیل و رتبه بندی قرار گرفتند. نتایج رتبهبندی بر اساس همه معیارها نشان میدهد که به ترتیب استان های گیلان، مازندران و تهران بطور کلی از لحاظ سطح کیفیتزندگی بالاترین رتبه را دارا می باشند. در تعیین رتبه بندی استانها بر اساس سطح کیفیت زندگی پیشنهاد می شود تا ازسایر تکنیک های چند معیاره استفاده گردد، همچنین مطالعات بیشتری روی سایر معیارها مثل امید که تحقیقات کمی درمورد آنها موجود است، انجام شود.

Keywords:

کیفیت زندگی , تکنیک چند معیاره آراس , رتبه بندی , فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی , استانهای کشور