بررسی مفاهیم عناصر شکلی و ساختاری معماری در طراحی آرامگاه فردوسی در مشهد

آرامگاه فردوسی به عنوان یکی از مکان های شاخص در معماری معاصر به دلیل اهمیت و جایگاه بالای شخصیت فردوسی، در این تحقیق از نقطه نظر عناصر شکلی و ساختاری معماری مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق، مشخص شد که بنای آرامگاه با ارجاع به گذشته باستانی ایران، در تزیینات وموتیف های آرامگاه، از معماری دوران ماد و هخامنشی الهام گرفته است. بنای آرامگاه با طراحی کاملا قرینه در حجم مکعبی به ارتفاع 18 متر و به روی سکوهایی به طول 40 متر قرار گرفته است. فضای خارجیآرامگاه به آرامگاه کوروش شباهت داشته و در آن تاکید بر حجم بوده و به مثابه تندیسی در نظر گرفته شده که به لحاظ کمیت ابعادی مقیاس اسطورهای را در ذهن مجسم می سازد. ستون های بیرون زده مشابه ستون های تخت جمشیدی با نقش برجسته فروهر در بالای حجم آرامگاه و با حکاکی اشعار فردوسی درچهار وجه بنا می باشد. تزیینات بنا کاملا از سنگ مرمر بوده که طراحی آن توسط طاهرزاده بهزاد و بازطراحی آن در قسمت های به ویژه داخلی توسط هوشنگ سیحون انجام گرفته است.

Keywords:

آرامگاه فردوسی , معماری , ویژگی های ساختاری , طاهرزاده بهزاد