این مقاله کوششی است، برای معرفی رویکرد مؤثر معماری معاصر غرب در برابر مشکلات و مسائل به وجود آمده ناشی از عصرصنعت. این رویکرد با نام
معماری پایدار شهرت یافت و می توان آن را عکس العملی در برابر رشد تک بعدی صنعت و تکنولوژی وآسیب های وارده ناشی از آن بر محیط زیست دانست.
معماری پایدار یک دیدگاه هوشمندانه در طراحی است ، که هدف اصلی آنکم کردن مصرف منابع تجدیدناپذیر و استفاده صحیح از منابع تجدیدپذیر موجود در طبیعت می باشد. در طراحی به روش پایدار،اعتقاد بر این است که باید طراحی ساختمان به گونه ای انجام شود که آن بنا در طول عمر خود بتواند هماهنگ با چرخه اکوسیستم طبیعی عمل کند. در یک نگاه جامع تر می توان، پایداری را در زمینه های دیگر جامعه و در ابعاد اقتصادی، اجتماعی ،محیطی با عنوان
توسعه پایدار هم بررسی کرد که در این پژوهش به مبدا و روندشکل گیری توسعه پایدار، بررسی مفاهیم ومبانی پایداری و
پایداری محیطی و رویکرد این توسعه در طرح های نوین معماری پرداخته می شود.