بررسی بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان با استفاده از ضوابط معماری و شهرسازی (مطالعه موردی: شهر تهران)

با توجه به اینکه بیش از 30 درصد کل انرژی مصرفی ایران در ساختمان های مسکونی مورد استفاده قرار می گیرد، طراحی و استفاده نامناسب از این ساختمان ها و عدم سازگاری مواد و مصالح مورد استفاده با اقلیم و شرایط منطقه، می تواند باعث اتلاف مقدار زیادی از انرژی ورودی به ساختمان ها شود. بر مبنای اطلاعات ارایه شده در ترازنامه انرژی سال 1390 ایران از سوی وزارت نیرو، ساختمان های مسکونی، تجاری و عمومی در سال 1390 در ایران % 40 کل مصرف انرژی را بخود اختصاص داده اند. با توجه به این نکته کهسیر طراحی شهری و معماری ایرانی همواره در راستای کشف آهنگ طبیعت، استفاده از انرژی های تجدید پذیر و ساختن بناهایی با کمترین مصرف انرژی بوده، در نتیجه معماری ایران می تواند ما را برای رسیدن به این هدف که همانا کاهش مصرف و اتلاف انرژی در بخش ساختمان های مسکونی است، نزدیک سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان با استفاده از ضوابط معماری و شهرسازی در شهر تهران، به روش تحلیل- توصیفی و به صورت کتابخانه و میدانی انجام شد. نتایج نشان داد که اهمیتبهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان بسیار مهم است. به طوری که مبحث 19 مقررات ملی ساختمان بر بهینه سازی انرژی در ساختمان تاکید دارد و بیش از 10 سال از تدوین آن می گذرد. همچنین چندین سال است که برچسب انرژی برای محصولات انرژی بر تدوین و الزامی شده است.

Keywords:

بهینه سازی , مصرف انرژی , طراحی , ضوابط معماری و شهرسازی , ساختمان