بررسی نقش یکپارچه سازی و تجهیز و نوسازی در کاهش میزان مصرف کود و سم در اراضی شالیزاری

کشت و کار درعرصه های سنتی شالیزاری درمالکیت های کوچک، پراکنده، نامنظم و عموما ناهموار و فاقد جاده دسترسی برای کشاورزان بسیار سخت و دشوار است. بالابودن هزینه های تولید از جمله مصرف بسیار بالای نهاده های کشاورزی نظیر آب، کود و سم سبب می گردد تا کشت برنج علاوه بر آنکه جلوه های اقتصادی لازم را نداشته باشد؛ آلودگی های زیست محیطی فراوانی را به محیط تحمیل نماید. لذا به منظور صیانت از اراضی و ثبات بخشیدن به امر کشت وکار و افزایش بهره وری از منابع آبی و بهبود شرایط زیست محیطی و توسعه کشاورزی پایدار، با درنظر گرفتن شرایط و جوانب کار طرح تجهیز و نوسازی اراضی سنتی شالیزاری را پی ریزی گردید. این پژوهش در اراضی شالیزاری حوزه آبریز رودخانه هراز انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل کشاورزان و کارشناسان شاغل و فعال در مناطقی است که در آنها طرح تجهیز و نوسازی در اراضی شالیزاری آنها به اجراء در آمده و مورد بهره برداری قرار گرفته است. به منظور جمع آوری اطلاعات مورد لزوم جهت آزمون فرضیه های تحقیق از ابزار پرسشنامه استفاده شد و در نهایت به-منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج نشان داد که تفاوت میانگین میان نهاده های مورد استفاده در قبل و بعد از طرح تجهیز و نوسازی اراضی بسیار بالا بود. به طوری که میانگین میزان مصرف سموم علف کش و آفت کش به ترتیب 59/0 و 03/4 کیلوگرم در هکتار کاهش یافت و میزان مصرف کود نیز کاهش چشمگیری معادل 72/59 کیلوگرم در هکتار را نشان داد.

Keywords:

یکپارچه سازی اراضی کشاورزی , بهره وری , محیط زیست , مازندران