اثر فواصل زمانی مختلف تمرین آسایی بر تحکیم مبتنی بر ثبات و ارتقای حافظه آشکار

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فواصل زمانی مختلف تمرین آسایی بر تحکیم مبتنی بر ثبات و ارتقای حافظه آشکار می باشد. نمونه آماری پژوهش حاضر در سه گروه حافظه آشکار حرکتی (گروه های ارتقای با فاصله 2 ساعت، تداخل با فاصله 2 ساعت + آزمون یادداری با فاصله 2h تداخل بافاصله 2 ساعت + آزمون یادداری فوری)، سه گروه حافظه آشکار (گروه های 12 ساعت ارتقا، تداخل تاخیری با فاصله h12 + اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تاخیری h12 + اجرای آزمون یادداری با فاصله h 12 )، و سه گروه حافظه آشکار حرکتی (گروه های 48 ساعت ارتقا، تداخل تاخیری با فاصله h48 + اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تاخیری h48 + آزمون یادداری با فاصله h 48 ) تقسیم شدند. این پژوهش شامل مراحل اکتساب و یادداری بود و تکالیف زمان واکنش زنجیرهای متناوب و زمان واکنش دو انتخابی بینایی مورد استفاده قرار گرفت. در فاز اول مطالعه، تحکیم مبتنی بر ارتقا و در فاز دوم، تحکیم مبتنی بر ثبات بررسی شد. نتایج فاز اول برای گروه های ارتقای دو ، ارتقای 12 و ارتقای 48 ساعت نشان داد تحکیم مبتنی بر ارتقا برای گروه حافظه آشکار 48 ساعت ارتقا رخ داده است. نتایج فاز دوم نیز نشان داد در هر سه گروه حافظه با فاصله تمرین آسایی 48 ساعت، گروه های تداخل تاخیری با فاصله h12 + اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تاخیری h 12 + آزمون یادداری با فاصله h 12 اثر تحکیم مبتنی بر ثبات رخ داده و در گروه های حافظه با فاصله تمرین آسایی دو ساعت (تداخل بعد از دو ساعت + آزمون یادداری با فاصله دو ساعت و تداخل بعد از دو ساعت + آزمون یادداری فوری) اثر تداخل پس گستر ایجاد شده است. همچنین، یافته ها نشان داند حافظه مربوط به تکلیف،بعد از یادگیری مهارت و در مرحله استراحت، ثبات، ارتقا و تحکیم می یابد.

Keywords:

تحکیم , حافظه آشکار حرکتی , فواصل تمرین آسایی , ثبات , ارتقا