بازخوانی گزارش دس و تحریف غالیان در پرتو کارکرد فرهنگی نهاد امامت

یکی از دشواری های پیش روی میراث حدیثی شیعه، ادعای وضع و جعل در نگاشته هایکهن شیعی است. از جمله دستاوی زهای این ادعا، دو گزارش در رجال کشی است.بر پایه این دو گزارش، دوره ای کم وبیش 70 ساله از تاریخ حدیث شیعه، یعنی اززمان شهادت امام باقر (ع) در 114 ق. تا زمان به امامت رسیدن امام رضا (ع)در 183 ق. با اتهام بزرگ وضع و جعل روایات به دست مغیره بن سعید وابوالخطاب و پیروان این دو، رویارو شده است؛ پدیده ای ویران گر که سرانجامتوسط یونس بن عبدالرحمن، متوقف شده و میراث حدیثی شیعه به دستوی، پالایش می شود.در این نوشتار تلاش بر آن است که با نظر داشت واقعیت های ملموس و عینی در تاریخحدیث شیعه که در پرتو مدیریت فرهنگی نهاد امامت سامان یافته اند، نادرستبودن این دو گزارش به اثبات رسد.

Keywords:

میراث حدیثی شیعه , دس و تحریف , امام رضا (ع) , یونس بن عبدالرحمن , مغیره بن سعید , ابوالخطاب