تحلیل قابلیت اطمینان زمان سفر خطوط اتوبوس با استفاده از داده های سیستم موقعیت یاب جهانی

قابلیت اطمینان زمان سفر بر عملکرد و کیفیت خدمات شبکه اتوبوسرانی تاثیر بسزایی دارد. در این مقاله تلاش می شود تا با استفادهاز داده های زمان سفر ثبت شده توسط سامانه موقعیتیاب شرکت اتوبوسرانی تهران، به تحلیل قابلیت اطمینان زمان سفر بخشی از دوخط اتوبوس در شهر تهران پرداخته شود. در این راستا، ابتدا، انواع شاخص های قابلیت اطمینان زمان سفر به کاررفته در پژوهش های پیشین تبیین و تشریح می شوند. در ادامه، با استفاده از داده های زمان سفر برداشت شده از شبکه اتوبوسرانی شهر تهران، تغییرات این شاخص ها در بازه های مختلف زمانی روز بررسی می شوند. علاوه بر این، میزان هم قوارگی چندین توزیع آماری با توزیع احتمال تجربی داده های زمان سفر بررسی می شود. نتایج حاصل از تحلیل داده های زمان سفر نشان می دهد که به طورکلی، تغییرپذیری زمان سفر اتوبوس در دوره اوج عصر بیشتر از دوره اوج صبح در خطوط موردمطالعه است. همچنین، توابع توزیع احتمال بور، لگ-لوجستیک و لگ-نرمال با دقت بیشتری می توانند تابع توزیع احتمال زمان سفر یک مسیر اتوبوسرانی را تقریب بزنند. علاوه بر این، نتایج این پژوهش نشان میدهد که بکارگیری توزیع های ترکیبی می تواند میزان نیکویی برازش در تخمین توزیع داده های زمان سفر را افزایش دهد.