مدل سازی رفتار انتخاب وسیله کاربران وسایل نقلیه شخصی در قبال اعمال سیاست های مدیریت تقاضای سفر (مطالعه موردی: شهر یزد)

در جوامع امروزی با رشد جمعیت، افزایش مالکیت و تردد وسایل نقلیه، افزایش عرضه به تنهایی قادر به پاسخگویی نیازهای حملو نقلی نیست و بایستی از روشهای مدیریت تقاضا نیز استفاده شود روش های مدیریت تقاضا می توانند در قالب سیاست هایمحدودسازی مانند سیاست های قیمت گذاری محدوده ای و قیمت گذاری پارکینگ های حاشیه ای و همچنین در قالب سیاست تشویقی مانند ایجاد سامانه اتوبوس تندرو یا BRT بکار برده شوند. در این مقاله نتایج یک تحقیق در رابطه با بررسی تاثیر بکارگیری هرکدام و یا ترکیبی از سیاست های یاد شده بر رفتار انتخاب وسیله نقلیه کاربران برای سهرهای کاری به ویژه زمانی که یک سیستم حمل و نقل عمومی مناسب مانند سامانه اتوبوس تندرو در شهری مانند یزد فراهم شده باشد، ارایه شده است. نمونه آماری مورد نیاز اینمطالعه از طریق پرسشنامه های تکمیل شده که برای مطالعات امکان سنجی ایجاد سامانه اتوبوس تندرو برای شهر یزد به روشرجحان بیان شده تهیه شده بود، فراهم گردید. در این تحقیق، برای سهرهای با هدف کاری مدل های لوجیت چندگانه و آشیانه ایساخته شدند. نتایج این مدل ها نشان داد که از میان سیاست های مورد بررسی، بالاترین تاثیر در کاهش سهم استفاده از خودرویشخصی و افزایش سهم اتوبوس تندرو مربوط به سیاست اخذ عوارض عبور و پس از آن سیاست قیمت گذاری پارکینگ بوده است.نتایج حاصل از این مدل ها همچنین نشان داد که اعمال سیاست های مدیریت تقاضا به صورت ترکیبی می تواند تاثیر بسزایی در کاهشسهم وسایل نقلیه شخصی و افزایش سهم اتوبوس تندرو داشته باشد.

Keywords:

سیاست های مدیریت تقاضای سفر , مدل انتخاب وسیله , سیستم اتوبوسرانی تندرو , مدل لوجیت چندگانه , مدل لوجیت آشیانه ای