بررسی اثر بخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر خلاقیت و رشد اجتماعی دانش– آموزان ابتدایی

هدف پژوهش حاضر عبارت بود از اثر بخشی بازی درمانی به روش شناختی رفتاری بر خلاقیت و رشد اجتماعیدانش اموزان پسر ابتدایی شهرستان قوچان اجرا گردید. روش پژوهش شبه آزمایشی در قالب طرح پیش آزمون،پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش 30 نفر دانش آموز پسر دبستانی بودند و به دو گروه آزمایش و کنترل(15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) با روش نمونه گیری دردسترس وهدفمند انتخاب گردیدند. ابتدا ازهر دو گروه پیش آزمون خلاقیت و رشد اجتماعی عل آمد. پس از اجرای پیش آزمون برنامه آموزش خلاقیتورشد اجتماعی به مدت یک هفته برای گروه آزمایش اجرا شد. فرضیه های پژوهش عبارت است از بازی درمانی بهشیوه شناختی- رفتاری بر خلاقیت دانش آموزان موثر است. بازی درمانی به شیوه شناختی- رفتاری بر رشد اجتماعی دانش آموزان موثر است و اهداف تحقیق شامل بررسی اثر بخشی بازی درمانی بر خلاقیت ورشداجتماعی دانش آموزان می باشد. برای بررسی فرضیه ها از تحلیل کواریانس استفاده شده است و نتایج نشان دادبازی درمانی بر خلاقیت و رشد اجتماعی دانش آموزان تاثیر داشته است.

Keywords:

بازی درمانی , رویکرد شناختی رفتاری , خلاقیت , رشداجتماعی