اهمیت فرهنگ سازی و بهره گیری از مشارکت دامداران و ساکنان بومی جهت حفظ و احیای مراتع و جنگل های تاغ

بیش از یک سوم مساحت ایران نیز در مناطق بیابانی قرار دارد و وسعت آن با توجه به فرهنگ ناصحیح عمومی درجهت تعامل با منابع طبیعی و محیط زیست و همچنین بحران خشکسالی دهه اخیر ایران بسرعت در حال افزایش است. گونه تاغ جنگلی به عنوان یک گونه مقاوم در مناطق خشک، کم آب و زمینهای شور و کویری، یکی از مهمترین گونه های درختی جنگلهای مناطق کویری ایران است، که به طور وسیع در طرح های بیابانزدایی کاشته میشود؛ اما متاسفانه در سال های اخیر به بخش وسیعی از این جنگلهای تاغ توسط دامداران، افراد بومی-محلی و قاچاقچیان زغال تخریب شده است. به منظور مقابله با این تخریب گسترده، اقدامات متعددی توسط مسیولین و کنشگران محیط زیستی صورت گرفته است، که پویش احیای جنگلهای تاغ نمونه ای از آن میباشد. با این وجود فرهنگ سازی عمومی توسط رسانه ها، معلمان، علمای دینی و سایر افراد و نهادهای تاثیرگذار جهت مبارزه با بیتفاوتی نسبت به مسایل محیط زیستی و تشویق افراد بومی و دامداران به مشارکت فعال در مبارزه با بیابانزدایی لازمه مثمر ثمر بودن این پویش و سایر اقدامات محیط زیستی میباشد.

Keywords:

تاغ جنگلی , بیابان زدایی , پویش احیای جنگل های تاغ , محیط زیست , فرهنگ سازی , مشارکت افراد بومی