بررسی اختلالات شخصیت و نشانگان بالینی در افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی شهر سنندج

مقدمه: از آن جا که خشم و خشونت از مشکلات عمده سلامت عمومی و اجتماعی می باشد و هزینه های اجتماعی و اقتصادی رفتارهای پرخاشگرانه زیاد و قابل توجه است، جهت تدوین برنامه های پیشگیری از پرخاشگری بویژه پرخاشگری در مکان های عمومی، بررسی میزان و عوامل موثر بر آن ضروری می باشد. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اختلالات شخصیت و نشانگان بالینی در افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی شهر سنندج انجام شده است. روش: مطالعه از نوع توصیفی و جامعه پژوهش شامل کلیه افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی شهر سنندج بودند که توسط کلانتری ها بازداشت شده بودند و تعداد 102 نفر ( 87 مرد و 15 زن ) با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودساخته ویژگی های جمعیت شناختی و پرسشنامه چند محوری بالینی میلون (MCMI-III) و روش آماری واریانس چند متغیره (مانوا) تحلیل شدند. SPSS جمعآوری شدند و با استفاده از نرم افزار یافته ها: یافته ها نشان داد که بیشترین اختلالات شخصیت در افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی بترتیب نمایشی، خودشیفته، افسرده و کمترین بترتیب وابسته، اسکیزوتایپال، اجتنابی و منفعل- پرخاشگر بود. بیشترین نشانگان بالینی بترتیب افسرده خویی، اختلال فکر، افسردگی اساسی و کمترین بترتیب اختلال هذیانی و اختلال استرس پس از سانحه بود.تفاوت دو گروه اقدام کننده به پرخاشگری و غیر اقدام کننده در تمام اختلالات شخصیت بجز منفعل- پرخاشگر و وسواسی- جبری و در تمام نشانگان بالینی بجز اختلال استرس پس از سانحه و شبه جسمانی معنادار بود (p≤0/05). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق می تواند در شناسایی برخی عوامل دخیل بر پرخاشگری در مکان های عمومی به عنوان یک معضل اجتماعی کمک کننده باشد.

بررسی اختلالات شخصیت و نشانگان بالینی در افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی شهر سنندج Keywords:

پرخاشگری , مکان های عمومی , اختلالات شخصیت , نشانگان بالینی