بررسی و تحلیل پیرمرد و دریای ارنست همینگو از منظر باز سازی شناختی مایکنبام

مقدمه: گفتگوی درونی به همان شیوه ی گفته های دیگران، بر رفتار فرد تاثیر می گذارد و می تواند رفتار و تفکرات انسان را جهت دهد. هدف: در پژوهش هایی که تا کنون بر اساس نظریه ی مایکنبام صورت گرفته، با توجه به اهمیت و کاربردی بودن این نظریه، به صورت اختصاصی به تاثیر گفتگوی درونی و نتایج آن در حوزه ی متونی که در ادبیات فارسی در اختیار داریم و سودمندی این آثار در حوزه ی درمان پرداخته نشده است لذا این پژوهش سعی دارد داستان پیرمرد و دریا اثر ارنست همینگوی را در مقام یک نمونه ی عملی، بر اساس این نظریه مورد ارزیابی و تحلیل قرار دهد.روش: روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است که داده ها بر روش کتابخانه ای جمع آوری شده است. یافته ها: تحلیل این اثر، ضمن همسو بودن با رویکرد بازسازی شناختی، مشخص کرد که گفتگوی درونی در موقعیت های مختلف با توجه به محتوای مثبت یا منفی، می تواند انسان را به سمت موفقیت یا شکست بکشاند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر مشخص کرد وقتی خودگویی فرد مثبت است او به خودش اجازه می دهد تا موفقیتبرایش رخ بدهد چرا که ذهن به صورت ناخوداگاه دستور می دهد تا همه منابع را برای موفقیت فراهم کند. اما هنگامی که گفتگوی درونی، منفی باشد، فرد همه چیز را رها میکند و تلاشی در جهت رسیدن به موفقیت نمی کند، چرا که ذهن به صورت ناخودآگاه تحت تاثیر این گفتگوها قرارگرفته است، پس خودگویی میتواند به واقع رفتار و تفکرات انسان را جهت دهد و هر فرد با تکرار و تمرین می تواند ضمن آشنا شدن با خود گویی هایش، آنها را تحت کنترل و هدایت خود در آورد. در نهایت می توان این اثر را به عنوان الگویی بارز در رویکردهای روان شناختی مبتنی بر فنون بازسازی شناختی معرفی کرد.

Keywords:

باز سازی شناختی , مایکنبام , خود گویی