اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر خودگویی در کاهش اضطراب امتحان دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند در سال 1397

زمینه و هدف: اضطراب امتحان یک پدیده شایع در میان دانشجویان و از جمله مشکلات نظام آموزشی محسوب می شود. لذا هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر خودگویی در کاهش اضطراب امتحان دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند بود.مواد و روش ها: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر، همه دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند بودند که در سال 1397 در این دانشکده به تحصیل اشتغال داشتند. در این پژوهش دانشجویان به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و از بین آن ها تعداد 30 نفر که در سیاهه اضطراب امتحان TAT بالاترین نمره را آوردند به عنوان نمونه انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش در 10 جلسه 1 ساعتی برنامه آموزشی مدیریت خودگویی را دریافت کردند و گروه کنترل درمان خاصی را دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب امتحان استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین اضطراب امتحان در گروه آزمایش و گروه کنترل پس از مداخله آزمایشی (آموزش راهبردهای خودگویی) در سطح معناداری P<0/05 تفاوت معناداری وجود داشت (میانگین و انحراف معیار نمره اضطراب امتحان در دو گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 53/03±6/78 و 46/96±10/25 بود. نتیجه گیری: بنابراین میتوان گفت درمان شناختی مبتنی بر خودگویی در کاهش اضطراب امتحان دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند موثر است و میتواند به عنوان یک روش درمانی مورد توجه قرار گیرد

Keywords:

درمان شناختی , راهبردهای خودگویی , اضطراب امتحان , دانشجویان پرستاری