الگوی طراحی ، فضاهای آموزشی

در عصر حاضر انسانها تقریبا یک پنجم عمر خود را از در محیط های آموزشی سپری می کنند .از این رو طراحی مناسب این فضاها و رعایت استانداردها و شاخص های کیفی از عوامل مهم و تاثیرگذار در بالا بردن سطح کیفیت فضاهای آموزشی محسوب می شود.استفاده از شاخص های عملکردی و اصول و مبانی زیباشناسی در طراحی فضاهای کالبدی آموزشی، علاوه بر پاسخ گویی به نیازهای روحی و جسمی دانش آموزان ، موجب پرورش استعدادها و شکوفایی خلاقیت های آنان خواهد شد. در مجامع جهانی، برخورداری از فضاهای آموزشی مناسب حق کودکان دانسته شده و بیشتر کشورهای جهان از جمله کشور خودمان ایران به این امر متعهد هستند. فضای آموزشی را نمی توان فقط ساختمان مدرسه تلقی نمود بلکه عناصر تشکیل دهنده آن یعنی فضای ارتباطی، فضای باز، محوطه حیاط و غیره، باید مجموعه ای باشند که دانش آموز در آن احساس معنی ، ارتباط و مفهوم کند و محلی برای رفع کنجکاوی او باشد .هر چه فضای آموزشی از کیفیت وجذابیت بیشتری برخوردار باشد و مطابق با ذوق و سلیقه دانش آموزان طراحی و اجرا گردد زمینه را برای حضور فعال آنها در محیط تعلیم و تربیت مساعدتر می نماید. حال آن که فضاهای آموزشی کودکان در ایران فاقد طراحی مناسب است وبه تاثیر کیفیت فضای معماری کمتر توجه شده است. طراحی فضاهای آموزشی همیشه قوانین خاص خود را دارد که اگر با اصول و استانداردها یک محیط آموزشی طراحی شود مطمینا فرد از محیط قرار گیری خود حداکثر استفاده را برای یادگیری علم خواهد کرد . تحقیق حاضر بیانگر، بررسی معیارها و استانداردهای مربوط به مکانیابی اصولی مدارس و دستیابی به اصول طراحی فضاهای ویژه مختص دانش آموزان ، با تاکید بر بهره گیری از قابلیتهای محیطی موثر بر ذهن و رفتار آنها ، و رویکرد ارتقاء خلاقیتشان است. بنابراین هدف اصلی از این مقاله ارایه راهکارهایی در جهت خلق فضایی است که اثرات قابل توجه در بازده کاری , افزایش یادگیری و افزایش توانایی هوشی دانش آموز داشته باشد.

Keywords:

فضاهای آموزشی , شاخصه های طراحی , ضوابط مکانیابی , سازمان فضایی