نقش طبیعت در ایجاد شادی در فضاهای آموزشی

طبیعت دستاورد بهترین معمار یعنی خداوندگار است و برای ما معماران بهترین سرچشمه الهام بوده است. انسان در طول تاریخ همواره سعی کرده تا با بهره گیری از دانش خود به رازهای اجزاء این مجموعه بزرگ پی برده تا باشناخت هرچه بیشتر آنها علاوه به افزون کردن دانش خود، بتواند از عوامل شکل دهنده طبیعت به نوعی در راه رفاه و زندگی خود بهره گیری نماید. در دوران گذشته پیوند عمیقی بین انسان و طبیعت وجود داشته است. به عنوان مثال، اقوام ماد در زمان خود به کاشت گل و گیاه می پرداختند. امروزه کیفیتت طراحی معماری جزء ارکان اصلی تلقی می شود. زیرا انسان جدا از محیط خود نیست و هر لحظه در تعامل با محیط و برقراری ارتباط از محیط است. با قرارگیری انسان در محیط تاثیرات متقابلی از محیط خود دریافت می کند که بر روی روان افراد تاثیرگذار است. در حقیقت می توان گفت که ادراک انسان در مرکز هر گونه رفتار محیطی قرار دارد زیرا منبع تمام اطلاعات محیطی است. یکی از مهم ترین عوارض زیست در شهرهای امروزی، کم رنگ شدن ارتباط طبیعت و بیگانگی نسبت به عناصر و فرآیندهای طبیعی به ویژه در نسل جوان است. روانشناسی محیطی به مطالعه ی تجربه فردی و جمعی مردم از مکان ها نیز که از نوع رفتارهای بنیادین انسان می باشد، علاقمند است و به عنوان یک علم بر اهمیت روابط میان مردم و طبیعت تاکید دارد. انسان موجودی اجتماعی است و به برقراری ارتباط با دیگران نیازمند است ،بسیاری از نیازهای عالی انسان و شکوفا شدن استعداد ها و مهارت هایش در تقابل با افراد و بودن در محیط های طبیعی فعلیت پیدا می کند.

Keywords:

ادراک محیط , طبیعت , معماری , شادی