بررسی اندیشه ها و آثار تادایو آندو و پیوند آن با معماری سنتی – آیینی ژاپن
Publish place: 3rd.International Conference & 4th.national Conference on Civil Engineering, Architecture and Urban Design
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 615
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCACS03_017
تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1397
Abstract:
معماری، رهیافتی است به جعبه ای با دو بعد آرمان و هدف. آرمان معماری، فرم بخشیدن به یک الگوی جهانی و هدف آن، بیدار کردن احساس انسانی است. در سال 1941 در ازاکای ژاپن فردی متولد شد که بعدها به معمار خود اموخته ای تبدیل شد و مفاهیم و معانی معماری مدرن در رابطه با معماری آیینی و سنتی را دگرگون کرد. تادایو آندوی خود آموخته، از بانفوذترین معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب می شود. اگر چه برچسب کمینه گرایی بر او خورده است، اما توجه ی عمده ی او، بر تلفیق فرم های مدرن با مفاهیم و شیوه-های سنتی ژاپن استوار است. به بیان دقیق تر، هدف او تغییر معنای طبیعت از گذرگاه معماری است. مصالح معماری آندو، بتن خام، خورشید، آسمان، سایه و آب است؛ یا به عبارت بهتر، فضا. او معماریست که فضای خالص را به فضایی دراماتیک و هیجان انگیز تبدیل می کند. نور و سایه، فضا را از یکنواختی خارج می سازد، و به هندسه ی آن جسمیت می بخشد. همه ی این ویژگی های منحصر بفرد که در معماری آندو مشهود است، در گرو پیوند ناگسستنی معماری وی با معماری سنتی آیینی ژاپن است. در این نوشتار که به دو بخش عمده تقسیم می شود، ابتدا به معرفی اندیشه های تادایو آندو و سیر تکامل و دگرگونی آن و نحوه ی بازتاب آنها در بناهای طراحی شده توسط وی و سپس به بررسی ریشه های معماری سنتی-آیینی ژاپن و نمود آن در آثار سه معمار برتر ژاپنی پرداخته شده است و در نهایت جمع بندی این دو بخش شرح و تفسیر شده است.
Keywords:
Authors
نازنین عابدیان
دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد
زهرا کناره جو
دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد،
حامد قاراخانی دهسرخی
دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد،