طراحی بیومیمکری و نقش آن در حفظ انرژی و آب درکویر

شروع مشکلات زیست محیطی در قرن 21، منجر به انقلابی در راه حل های طراحی پایدار به معنی بهره وری مناسب از محیط گشت. یکی از معضلات ساختمان های امروزی اساسا ناتوانی در حفظ و کسب انرژی محیط و ذخیره آب، به خصوص در مناطق کویری می باشد. بشر می تواند پاسخ بسیاری از مسایل را از طریق تجربه، آزمایش، تحقیق و خلق فرضیات جدید پیدا کند و طبیعت بهترین مرجع برای یافتن این پاسخ ها می باشد. الگوهای طبیعی، حاصل میلیون ها سال تکامل به سازگاری با محیط دست یافته اند و موجب پیدایش مکانیسم هایی شده اند که می توان از آنها الگوبرداری کرد. در الگوبرداری از طبیعت مساله اصلی این نیست که به طور صد در صد از جزییات مدل طبیعی استفاده شود، بلکه مهم شناخت ذات طبیعت و قوانین حاکم بر ساختار سامانه های طبیعی است، که می تواند در سامانه های معماری به کار رود. در این راستا معماری بیومیمکری ظهور میکند که به الهام از طبیعت در جهت حل مشکلات انسانی می پردازد. این مقاله، از نوع کاربردی توسعه ای می باشد که با روش توصیفی تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای اسنادی انجام می شود و با هدف معرفی یک رویکرد جدید، بهترین ایده طبیعت را به منظور رسیدن به اصولی برای حفظ انرژی و ذخیره آب در منطقه کویری بررسی میکند. بر این اساس، بحث حاضر ضمن شناخت منطقه کویری و مشکلات آن و تعریف طبیعت به عنوان مرجع یافتن پاسخ، به معرفی معماری بیومیمکری می پردازد و در نهایت سامانه ای را با بررسی اکوسیستم گونه های موجود در کویر که به کاهش تاثیرات منفی باد و حفظ آب در ساختمان کمک می کند شناسایی و تحلیل می کند، که می توان این اصول را در طراحی معماری منعکس کرد.

Keywords:

طبیعت , کویر , بیومیمکری , طراحی معماری