ارزیابی نقش مشارکت شهروندان در حمل و نقل پایدار شهری ( نمونه موردی کلانشهر تبریز)

حمل ونقل شهری یکی از اصلی ترین زیر بخش های توسعه و برنامه ریزی شهری می باشد. شهروندان همه روزه با شبکه های پیاده و سواره و انواع مختلف حمل ونقل تماس داشته و برای پاسخ گویی به طیفی از نیازهای شغلی، تحصیلی، خرید، تفریح و غیره از حمل ونقل شهری استفاده می کنند؛ بنابراین حمل ونقل به یکی از مهم ترین بخش-های کیفیت زندگی شهروندان تبدیل شده است. اما متاسفانه طی سال های اخیر بر اثر توسعه مبتنی بر حرکت اتومبیل، مسایل و مشکلات حمل ونقلی متعددی بروز کرده است و تا زمانی که برنامه های توسعه شهری برمبنای حرکت اتومبیل تهیه و اجرا گردند دستیابی به حمل ونقل پایدار امکان پذیر نخواهد بود. برای غلبه بر چنین مشکلاتی نیاز است که در گام اول حمل ونقل شهری از بعد پایداری ارزیابی شده و سپس راه حل هایی برای بهبود شرایط موجود پیشنهاد گردد. هدف از ارایه ی تحقیق حاضر ارزیابی وضعیت حمل ونقل درون شهری پایدار در کلانشهرها بوده است که در آن شهر تبریز به عنوان نمونه انتخاب شده و نظام موجود حمل و نقل این شهر با استفاده از تکنیک های تحلیلیAHP گروهی و SWOT مورد بررسی قرار گرفته است. روش جمع آوری اطلاعات در این تحقیق کتابخانه ای و اسنادی بوده و در مرحله ی انجام ارزیابی سلسله مراتبی AHP و ماتریس SWOT و QSPM نیز از روش پرسشنامه و مصاحبه با کارشناسان استفاده شده و در مرحله ی برنامه ریزی و ارایه پیشنهادات نیز از روش مشاهده استفاده شده است. مناسب ترین ترکیب شیوه های حمل ونقل در آن ارایه گردد. برمبنای نتایج حاصل از AHP، مناسب ترین ترکیب حمل ونقل برای تبریز در سطح شهر تبریز 33.8% حمل و نقل عمومی، 22% تاکسی ، 14.5% دوچرخه سواری، 12.5% پیاده روی 9.6% اتومبیل شخصی و نهایتا 7.7% به موتورسیکلت اختصاص یابد هم پایدارترین ترکیب را خواهد داشت

Keywords:

حمل ونقل پایدار , روش تحلیل سلسله مراتبی گروهی (AHP ) , ماتریس SWOT , توسعه پیاده مدار ,