شناخت مولفه های طراحی جهت کسب آرامش در مجتمع های مسکونی

یکی از ابتدایی ترین و مناسب ترین سرپناه ها به منظور تامین آسایش ساکنین ، خانه است. در کنار مجموعه عوامل موثر در احساس آسایش کاربران ، طرح معماری مجتمع های مسکونی نقش مهمی را ایفا می کنند که توجه به آن نتایج مثبتی در ارتقای کیفیت فضا و جلب رضایت کاربران دارد. بسیاری معتقدند شرایط جهان امروز و کوچک و متراکم شدن اقامتگاه و رواج آپارتمان نشینی موجب به خطر افتادن مفهوم خانه و حتی از بین رفتن آسایش ساکنین شده است. در این راستا این مقاله به دنبال پاسخگویی به این سوال است که مولفه های مرتبط با معماری در ارتقاء آسایش ساکنین یک مجتمع مسکونی آپارتمانی چیست در واقع تغییر ساختار فیزیکی اقامتگاه ها با توجه به شرایط زمانه ، نمی تواند خللی بر مفهوم خانه وارد کند. چرا که سکونت و داشتن خانه ، نیاز ذاتی ، روانی و همیشگی بشر است. در این راستا با توجه به اهمیت بحث ، با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی با ارایه تعاریفی روشن و صریح در رابطه با ویژگی های مسکن امروزه و نیازهای انسان بر طبق هرم مازلو ، عوامل موثر در ایجاد آرامش در فضای مسکونی بررسی شده است و در قالب عناصر کالبدی ، عملکردی ، محیطی و معنایی تقسیم بندی گردیده است. با توجه به مرور ادبیات موضوع ، مواردی که در این مقاله ذکر شده جزء پرکاربردترین عوامل مورد نظر اکثر پژوهشگرانی بوده که در پیشینه تحقیق بدان اشاره شده است. در خاتمه فهرست مختصری از راهکارهای طراحی معماری مرتبط با عوامل بررسی شده، بیان گردیده است. بدین ترتیب می توان گفت نگاهی دقیق تر به ساختار فضایی معماری در سه حوزه کالبدی ، عملکردی و معنایی و با توجه به نیاز اساسی انسان به آرامش در زندگی امروز ، به خلق فضایی منجر خواهد شد که علاوه بر پاسخ دهی به نیازهای روانی انسان ، باعث بهبود کیفیت زندگی و ایجاد حس آرامش و رضایتمندی در ساکنین مجتمع های مسکونی شود.

Keywords:

مجتمع مسکونی , آرامش , کالبدی , عملکردی , معنایی , طراحی معماری