تاثیر فضای سبز بر ابعاد رفتاری و سلامتی انسانها در مجتمع های مسکونی

روی آوردن انسان به زندگی شهری منجر به فاصله گرفتن تدریجی از محیط طبیعی گردید، که این عدم ضرورت درک پدیده های محیطی، موجب مبتلا شدن انسانها به انواع بیماریهای روحی، جسمی و روانی شده است؛ با توجه به افزایش تراکم ساختمانها، نیاز به فضای سبز در بافت مسکونی شهری افزایش یافته است. در این مقاله به بررسی فضای سبز و رابطه آن با اثری که بر روی انسان میگذارد و به مزایای ایجاد فضای سبز در مجتمعهای مسکونی از طریق بررسی دو نمونه موردی موفق داخلی و خارجی (شهرک اکباتان و قلب سنگاپور) اشاره شده است. از این رو با بیان این موضوع که سطوح سبز دارای اثرات مثبت حسی، فکری، اجتماعی و فیزیکی میباشند، به کارگیری فضاهای سبز در معماری به عنوان راهکاری برای بهبود طراحی مجتمعهای مسکونی، از طریق وسعت فضای سبز و بازگشت به طبیعت محسوب میشود.

Keywords:

فضای سبز , مجتمع مسکونی , کیفیت زندگی , تعامل انسان با طبیعت