بررسی جنایت نسلکشی در اسناد جهانی و ضرورت جرم انگاری این جنایت در حقوق داخلی

نسل کشی شنیع ترین جنایت بین المللی است که با قصد نابودی کلی یا جزیی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی ارتکاب می یابد. این پدیده همواره در طول تاریخ رخ داده است. کشتار ارامنه در سال های 1916-1915، کشتار مردم اوکراین در سال های 1933-1932، و نسل کشی یهودیان نمونه هایی بارز از این جنایت است که پیش از جنگ جهانی دوم و در خلال آن ارتکاب یافته است. قتل عام در کامبوج در سالهای 1979-1975، کشتار مسلمانان بوسنی و هرزوگوین در سال 1993 و توتسی ها در سال 1994 موارد دیگر از نسل کشی پس از جنگ جهانی دوم است. در آغاز قرن 21 دیوان کیفری بین المللی برخی از مقامات و فرماندهان سودان، از جمله رییس جمهور این کشور را به نسل کشی در دارفور سودان متهم نموده و در ژوییه 2010 شعبه مقدماتی قرار جلب وی را به اتهام نسل کشی صادر نموده است. همچنین جامعه بین المللی ممنوعیت نسل-کشی را به عنوان یک قاعده آمره حقوق بین الملل مورد تایید قرار داده و سازمان ملل برای مبارزه با آن در بعد پیش گیری و تحمیل مسیولیت کیفری فردی و مسیولیت بین المللی اتخاذ تدابیر لازم را نموده است و از دولتها خواسته تا در جهت جرم-انگاری نسل کشی در قوانین داخلی خود اقدام نمایند. اما به رغم اتخاذ تدابیر لازم برای پیشگیری، هنوز وعده جلوگیری از آن محقق نشده است و فاجعه بالکان در پایان قرن 21، ناتوانی یا کوتاهی سازمانهای بین المللی را نمایان کرده است.

Keywords:

جنایت نسل کشی , حقوق بین الملل , دیوان کیفری بین الملل , جرم انگاری