روش طبیعت شناسی ابن سینا

ابن سینا در عرض مطالعات فلسفی خود، به شناخت طبیعت و کشف قوانین علمیحاکم بر آن پرداخته است. نگاه ابن سینا به طبیعت، به عنوان مرتبه ای از مراتبهستی که در یک نظام طولی و علی و معلولی به واجب الوجود بالذات می رسد، موجبشده است که طبیعت شناسی او صبغه دینی داشته باشد. هر چند که او به عنوان یکپژوهشگر تجربی از روش استقراء و مشاهده عینی استفاده نموده است، ولی اصولمابعدالطبیعی موجود در فلسفه مشاء، بر ذهن او حاکم بوده و در مراحل مختلفروش تجربی نقش خود را ایفا نموده است. از این رو طبیعت شناسی ابن سینا صرفامولود روش استقراء و مشاهده عینی نیست، بلکه او با تکمیل روش استقراء توسطبرهان عقلی به تولید قضایای کلی یقینی و کشف قوانین علمی پرداخته است.ابن سینا در آثار خود بر ضعف ادراک حسی و استقراء ناقص در شناخت جهانطبیعت اشاره دارد و لزوم بهره جستن از عقل جهت تکمیل این شناخت و رسیدن بهیقین را مورد تاکید قرار می دهد. هدف از این مقاله بررسی روش ابن سینا در شناختطبیعت است؛ برای این منظور از آنچه او در مباحث منطقی و فلسفی (معرفت شناسی)در خصوص علم تجربی یا روش تجربی به عنوان یکی از راه های حصول علم یقینینسبت به طبیعت مطرح نموده است، بهره جسته ایم.

روش طبیعت شناسی ابن سینا Keywords:

طبیعت شناسی , ابن سینا , استقراء , ادراک حسی , روش تجربی