بررسی تطبیقی نظریه فارابی و بوعلی سینا پیرامون هدفمندی هنر و کارکرد سرگرمی، شگفتی و لذت در آن

ابونصر فارابی و شیخ الرییس بوعلی سینا در آثار گوناگون خود به هنر و غایات هنر و انواعکارکردهای آن توجه نشان داده اند. این غایات و کارکردها از یک سو مورد تصریح قرار گرفتهاست، از دیگر سو از مفهوم سازی و خصوصیات قوای خیالی قابل استنباط است. توانمندی هایقوای خیالی از محاکات صور حسی و صور خیال تا محاکات معقولات و مفارقات محض را دربرمی گیرد. هرچند عالی ترین هدف هنر محاکات معقولات و هدایت فرد و جامعه به سمت خوشبختیغایی است، اما در این میان، سرگرمی، شگفتی، لذت و استراحت نیز از فوایدی است که برای هنردر نظر گرفته شده است. درصورتی که تعجیب یا شگفتی آفرینی از خصوصیاتی است که فارابی بهشکل مستقل به آن نپرداخته و تنها بوعلی بر آن تاکید دارد. بقیه خصوصیات در آثار هر دو حکیمآمده است. سعادت غایی انسان، هدف اصلی هنر و هنرمند باشد، سرگرمی و التذاذ نفس جایزاست و هر انسانی به میزان رفع خستگی و تجدیدقوا برای تلاش مجدد در راه سعادت قصوامی تواند از آن بهره مند شود.

Keywords:

هنر , سرگرمی , شگفتی , لذت , فارابی , بوعلی سینا