ارزیابی طراحی موزه فرهنگی آذربایجان با رویکرد فرم گرا در شهر تبریز

در جهان، هر سال بر تعداد موزه ها افزوده میشود. این افزونی روبه رشد، گویای اهمیت موزه در اجتماع کنونی است و نشاندهنده نقش حساسی است که این موزه ها در جهت آموزش و تکمیل آگاهیهای انسان دارند، موزه جایگاهی برای تحقیق در میراث فرهنگی، و وسیلهای برای تداوم فرهنگ است.گشت و گذار در موزه ها بیننده را میتواند به درک چگونگی انتقال فرهنگ از گذشتگان به آیندگان قادر سازد و اقتباس فرهنگی را در میان جوامع مختلف و شکلگیری تمدن جدید را به آنها بشناساند و به آنان این فرصت را بدهد که با دستیابی به آگاهیهای فرهنگی که از دیدار موزه حاصل میشود طرح بنای تازهای را از دستاوردها و ارزشهای نوین تمدن و فرهنگ پیافکنند. هدف از این تحقیق این است تا ضمن فراهم کردن بستری مناسب برای حفظ و نگه داری میراث باستانی، از طریق بازیابی هویت معماری بومی و سنتی شهر تبریز و همچنین پیوند معماری با شهر و اجتماع، و معماری مدرن جهانی زمینه حضور بیش از پیش مردم را در فضاهای فرهنگی و موزه ها فراهم آوریم و اثر بی بدیل خلق نماییم تا غیر از هدف موزه یک اثر ماندگار باشد. روش این تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای برای بررسی نمونه های مشابه و با صورت میدانی برای بررسی سایت و محل پروژه انجام شده است. اسطوره ساری گلین که یکی از اسطوره های باستانی سرزمین آذربایجان است برای ایده اولیه این طرح انتخاب شده است، رقص ساری گلین مراسم آزاد کردن خورشید از اسارت است. خورشید، تاریکی و ظلمت، نور و رهایی آن از ظلمت به عنوان کلیدواژه های طراحی برگزیده شده تا مفهوم رهایی نور از ظلمت در یک حجم فرم گرا به نمایش در آید.

ارزیابی طراحی موزه فرهنگی آذربایجان با رویکرد فرم گرا در شهر تبریز Keywords:

موزه , فرهنگ , آذربایجان , فرم گرا