بررسی رابطه خودکارآمدی و هوش هیجانی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان چابهار

پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان متوسط اولشهر چابهارمی باشد.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. برای گردآوری داده ها در زمینه خودکارآمدی از پرسشنامه خودکارآمدی شرر وهمکاران و در زمینه هوش هیجانی از پرس مقیاس هوش هیجانی (E.I.S): توسط سینگ (2004) تهیه واستاندارد گردید و شامل 60 گزارهاست و در زمینه عملکرد تحصیلی از پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام تیلور (1990) استفاده شده است. جامعه ی مورد مطالعه کلیهدانش آموزان مقطع متوسط اول شهر چابهار میباشد. کل جامعه مورد پژوهش 835 نفر بود که تعداد 200 نفر از این گروه (100دختر و 100 پسر) به صورت نمونه گیری تصادفی و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. تحلیلداده ها با استفاده از آزمون همبستگی و آزموت تی گروهای مستقل صورت گرفته است. نتایج آزمون همبستگی بین خودکارآمدی وهوش هیجانی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود داشت همچنین نتایج تی گروه های مستقل تفاوت معناداریرا در خودکارآمدی و هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی در بین دانش آموزان دختر وپسر نشان می داد.

Keywords:

خودکارآمدی , هوش هیجانی , عملکرد تحصیلی , دانش آموزان متوسطه اول