بررسی عوامل استرس زای بالینی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری شهرستان مسجدسلیمان در سال 1397

مقدمه: آموزش بالینی بخش اساسی و مهم آموزش پرستاری است که هرگونه مشکل در آن کارایی و بازده آموزش پرستاری را تحت الشعاع قرار می دهد. دانشجویان پرستاری عوامل استرس زای متعددی را با توجه به ماهیت رشته خود تجربه می کنند بنابراین به منظور کاهش استرس ها و پیشگیری از عواقب آن باید تدابیری اتخاذ گردد. هدف از این مطالعه، شناخت عوامل استرس زا در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری شهرستان مسجدسلیمان در سال 1397 می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی نمونه گیری بصورت تصادفی خوشه ای در دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی و مجتمع آموزش عالی سلامت شهرستان مسجد سلیمان انجام گردید. معیارهای ورود شامل دانشجویان پرستاری دختر و پسر ترم دوم تاهشتم ورضایت کتبی آگاهانه بود. ابزار گرد اوری داده ها پرسشنامه استاندارد عوامل استرس زای بالینی می باشند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار20spss و آزمون های آماری t مستقل، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. نتایج: در این مطالعه 100 دانشجوی پرستاری با میانگین سنی 1/86 ± 21/95 وارد مطالعه گردیدند. از این تعداد 34 درصد مذکر و بقیه مونث، 94 درصد مجرد و بقیه متاهل، 42 درصد سال دوم، 25 درصد سال سوم، 15درصد سال اول و بقیه چهارم بودند. همچنین 37 درصد دانشجوی دانشگاه دولتی و بقیه آزاد و 52 نیز بومی شهرستان بودند. بخش های اورژانس، جراحی، ICU و CCU بیشترین استرس بالینی رابه این دانشجویان وارد می کردند. میانگین نمره استرس بالینی این افراد 9/74 ± 40/02 بوده بیانگر سطح استرس بالینی متوسط می باشد. 8 درصد افراد استرس بالینی کم، 86 درصد استرس بالینی متوسط و 6 درصد استرس زیاد داشتند. مواجهه با بیماران و انجام برخی اقدامات بالینی تنش زا نظیر ساکشن و ترس از اشتباه بیشترین دلایل استرس برای دانشجویان بودند. بین میانگین نمرات استرس بالینی و جنسیت، تاهل، نوع دانشگاه، وضعیت بومی بودن، بخش کارآموزی و سال تحصیلی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (0/05 > P). هرچند دربخش های اورژانس و مراقبت های ویژه میانگین استرس بالینی بیشتری دردانشجویان مشاهده شد. بین سن و میزان استرس بالینی همبستگی منفی و غیرمعنی دار آماری مشاهده شد( 0/81 P=) ( r=0/02). نتیجه گیری: نتایج نشان داد سطح استرس بالینی اکثریت دانشجویان مورد مطالعه متوسط بوده و در بخش های ویژه بیشترین استرس به دانشجویان وارد می شود. بنظر می رسد با شناسایی دقیق عوامل استرس زا توسط اساتید بالینی و ارایه آموزش های کاربردی و تکنیک های کاهش استرس در محیط بالین توسط ایشان و پرستاران باسابقه، آموزش بالینی به روش درست در واحدهای اول کارآموزی و خودداری از ایجاد فضاهای رقابتی بیهوده، می توان به استرس زدایی تدریجی از دانشجویان کمک کرد و از اثرات مخرب جسمی و روانی استرس بر دانشجویان گروه علوم پزشکی جلوگیری کرده و یادگیری را در آن ها افزایش داد.

Keywords:

عوامل استرس زا , دانشجویان , پرستاری , محیط بالینی