گسترش مراودات علمی بین المللی و آینده تمدن اسلامی

در طول تاریخ تمدن اسلامی عوامل متفاوت و متعددی در گسترش همگرایی یا واگرایی کشورهای اسلامی نقش آفرین بوده و این موضوع به یکی از عوامل اصلی تعیین کننده سرنوشت تمدن اسلامی تبدیل شده است. گسترش مراودات علمی میان کشورهای اسلامی از یک سو و همکاری میان کشورهای اسلامی و غیراسلامی از سوی دیگر بر چگونگی شکوفایی علمی و فناورانه در حوزه تمدن اسلامی تاثیرگذار بوده است. در این مقاله تلاش شده است از منظر آینده نگری و با نگاه به کلانروندهای تاریخی موضوع چگونگی تحقق آینده مطلوب تمدن اسلامی برپایه گسترش مراودات علمی بینالمللی مورد بحث و بررسی قرار گیرد.ادعای اصلی مطرح شده در این اثر آن است که همکاریهای علمی بینالمللی زمینه مناسبی برای دستیابی به فهم میانفرهنگی را در فضای تعامل کشورهای اسلامی بایکدیگرمهیا میسازد. این شیوه فهم و شناخت بر تعمیق و گسترش روابط میان کشورهای اسلامی تاثیرگذار بوده و این موضوع تعینبخش چگونگی دستیابی به سرونوشت مطلوب تمدن اسلامی است.روشهای استفاده شده در این اثر عبارتند از: بهره مندی از کلان نگری تاریخی((Macro historian به منظور بررسی کلانروندهای تاریخی همکاریهای علمی در تمدن اسلامی، تحلیل روند به منظور بررسی وضعیت کنونی همکاریهای علمی کشورهای اسلامی و سناریونگاری به منظور ارایه تصویری از آینده های بدیل پیشروی تمدن اسلامی در سایه همکاریهای علمی بین المللی.نتایج اصلی حاصل از این مطالعه عبارتند از: وجود مزیتهای نسبی بسیار برای گسترش و تعمیق همکاریهای علمی بینالمللی میان کشورهای اسلامی؛ واگرایی شدید میان کشورهای اسلامی درعرضه همکاریهای علمی بین المللی غرب گرایی و داشتن اسطوره غرب مدینه فاضله درمیان اندیشمندان محققان و متخصصان کشورهای اسلامی لزوم تقویت درگاه های Hubهمکاری های علمی میان کشورهای اسلامی لزوم انعقاد پیمان های بین المللی درعرصه همکاری های آموزشی پژوهشی و فناورانه میان کشورهای اسلامی

Keywords:

آینده نگری , تمدن اسلامی , کلان نگری تاریخی , تحلیل روند , همکاری های علمی بین المللی , بین المللی شدن , فهم بین فرهنگی